11.2.12

η εξαθλίωσις

                             

 Έλα,
και τα τσιγάρα ένα ένα τέλειωσαν,
κι η ώρα πέρασε πολύ μαζί με τη βροχή.
Του κόσμου τούτου η ερημιά,
που εσένα δε σ’ αγγίζει,
έρχεται

στίχοι:  Γιώργου Ιωάννου
φώτο: Pavel Titovich


8 σχόλια:

Αλητισσα είπε...

Κι ο χρόνος ειρωνικά γελάει μαζί σου..
Καλώς σε βρήκα..

Αλμύρα είπε...

Ευχαριστώ πολύ Αλήτισσα που επισκεφθηκες το σπιτικό μου.

so είπε...

"του κοσμου τούτου η ερημιά , που εσένα δεν σ αγγίζει ερχεται... "
ομορφο.... :)

Αλμύρα είπε...

Γεια σου Ελένη..

elix_geo είπε...

Και μόνο που γράφεις τα Πάθη και τους Πόθους με Κεφαλαία, δείχνει πως ποτέ δε θα δαμάσεις τούτα δω. Κι αν, μια στις χίλιες γίνει, θα τα γράφεις τότε με πεζά και θα βλαστημάς την ώρα που τα δάμασες, σαν το βαρκάρη που του ΄σπασε στη μέση του φουρτουνιασμένου πέλαγου, η προπέλα.

Έτσι κι αλλιώς, ευχαριστώ για την επίσκεψη και τον καλό σου λόγο.

Αλμύρα είπε...

Elix_geo,δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που πέρασες απ τα μέρη μου, μοναδικός κι ο τρόπος της γραφής σου! Αναρωτιέμαι όμως γιατί άφησες το σχόλιο σου εδώ και όχι στη τελευταία μου ανάρτηση...

Καλό ξημέρωμα να έχεις.

elix_geo είπε...

Χα χα χα, εδώ άκουσα να μιλάνε για τσιγάρα κι ήρθα να πάρω μυρουδιά με Πάθος.
Να είσαι καλά.

Αλμύρα είπε...

Toτε ελα να σε κεράσω λίγο απ τον καπνό μου, καλό μεσημέρι!